ท่ามกลางความมืด และหิมะที่ตกโปรยปราย
อยู่คนเดียวในห้องมืดๆ ในประเทศที่ไม่รู้จักใคร
"เหงาเจงๆ"
แต่แล้ว…ก็มีข้อความน่ารักๆออกมาว่า
"อยู่ป่าวเนี่ย"
"กินข้าวยัง"
เธอคนนั้นได้ทักมา
แม้เธอจะมีงานหนัก เธอก็ไม่เคยท้อ
เธอไม่เคยเหนื่อยหน่าย
และหาเวลามาเป็นเพื่อนผมเสมอ
เมื่อไหร่ที่คิดว่าไม่มีใคร
ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเมื่อถึงเวลานั้น
คนๆแรกที่จะคิดถึงก็คือเธอ
เธอคนนั้นที่แสนดี
เธอคือ……………my notebook 
...S.P.A.C.E... 